فرزندان از ابتدای رشد وشکل شخصیت شان باید شخصی را به عنوان نمونه برگزینند و از رفتارش الگو برداری کنند.کسی که رفتارش قابل الگوگیری باشد و با نگاه به رفتار های آن ، مدل رفتاری خودشان را شکل بدهند.
و نزدیک ترین و مهم ترین شخص به فرزندان ، برای الگو برداری فرزندان،والدین هستند. میتوان گفت ضروری ترین نیاز فرزندان ما درتربیت ،مدل رفتاری والدین واطرافیان آنهاست. مشکلی که این بین وجود دارد تفاوت نسل دیروز و نسل امروز و دوگانگی آنهاست. اگر بین نسل سالمندان دیروز و نوجوانان و جوانان امروز ، تفاهم و پیوند و درک متقابل از تفاوت نسل ها به وجود بیاید، تاثیر پذیری از یک سوی و تاثیرگذاری از سوی دیگر برقرار میشود.
این پیوند و هم زبانی هم سالمندان را از انزوا و تنهایی در می آورد هم جوانان را از تجربه های گوهر بخش سالمندان ، مالامال میکند.
بالاخره باید یکی از طرفین در این امر خیر پیش قدم شوند و فاصله هارا بردارند.پدران ومادران میتوانند نقش واسطه را ایفا کنند و با حرف شنوی از بزرگتر ها واحتزام گذاری و رعایت ادب ، فرزندان را به سوی اینکار سوق دهند . البته اگرچه گاهی نحوه رفتار والدین و سالخوردگان برای فزندان و نوجوانان زیاد خوشایند نباشد واز جاذبه لازم برخوردار نباشد اما نحوه رفتار بزرگترها سرمشقی عملی برای کوچکتر هاست.
امام علی (ع) : بزرگان خود را احترام کنید ، تا کوچکتر ها هم احترام شما را نگه دارند
- ۹۶/۰۸/۱۵